Het woord 'trauma' kan zwaar en beladen klinken, maar het hoeft niet altijd zo te voelen. Misschien voelt het voor jou zelfs niet als het juiste woord. Je leest dit wellicht en denkt: "Ik heb een fijne jeugd gehad." Dat is natuurlijk fantastisch! Maar pijn of ongemak hoeft niet per se uit het gezin te komen. Misschien waren je schooljaren moeilijk, speelde er iets met een oppas, een docent, of zelfs een buurtkindje. We hebben allemaal interacties met veel mensen in ons leven, en soms kan iets of iemand ons raken. Wat voor ons als volwassene klein lijkt, kan voor het kind dat je toen was, enorm groot zijn. 

Trauma kan zich op allerlei manieren uiten. Voor sommigen manifesteert het zich in lichamelijke klachten, omdat trauma wordt opgeslagen in je lichaam. Misschien kun je je geen specifieke gebeurtenis herinneren, maar je lichaam was erbij en heeft het opgeslagen. Daardoor kan je lichaam soms reageren op situaties, zonder dat je precies begrijpt waarom dit gebeurt.

Op geestelijk vlak kan trauma zich voordoen als hardnekkige gedachten of overtuigingen die je blijven achtervolgen. Misschien heb je het gevoel dat je nooit goed genoeg bent, of dat je dingen toch niet kunt. Die kritische stem in je hoofd, die negatieve zinnetjes, kennen we allemaal. Maar het goede nieuws is dat je deze gedachten naar de achtergrond kunt brengen.

Met innerlijk kindwerk kun je oude patronen doorbreken. Als kind ben je afhankelijk van de volwassenen om je heen. Je hebt geen controle over je omgeving en past je automatisch aan om te overleven. Dit is een natuurlijk instinct dat je toen hielp, maar het kan zijn dat die overlevingsmechanismen je nu als volwassene in de weg zitten. Denk bijvoorbeeld aan jezelf altijd op de tweede plek zetten, anderen continu voorop stellen, of geen hulp durven vragen wanneer je dat het meest nodig hebt. Dit zijn signalen van een oud overlevingspatroon dat ooit nuttig was, maar nu niet meer bij je past.